Başlık 2: Biraz da Zünnu-ı Mısri
(konuşmayan genç)
Zünnun-ı Mısri hazretleri, Mısır'da yetişen büyük bir âlimdir. İsmi Sevbân bin İbrahim, künyesi "Ebü'l-Feyz", lakabı "Zünnûn", nisbesi "el-Mısrî"dir. Güney Mısır'ın Sudan'a yakın sınır bölgesinde yaşayan Nûbe kabilesindendir. Bu sebeple babası "en-Nûbî" nisbesiyle anılır. Mâlik bin Enes hazretlerinin talebesidir.
Zünnun-ı Mısri hazretleri 772 yılında doğduğu ve 859 tarihinde Mısır'da vefat ettiği bilinmektedir. "Dili konuşmaktan men olundu!" Bu mübarek zat, Allah âşığıydı. O'nun sevgisi ile deli divane olurdu. Darda kalanların dostu, dehşet içinde olanların tesellisi ve hasrette kalanların arzuladığı bir kimse idi...
Zünnun-ı Mısri hazretleri, bizzat kendisinin yaşadığı bir hadiseyi şöyle anlatır: İçi yemyeşil bir bahceye uğradım, bir de baktım ki bir genç, elma ağacının altında namaz kılıyor. Kendisinin namaz kıldığının farkına varmadan selam verdim. Selamımı almadı. Tekrar selam verdim. Yine selamımı almadı. Sonra namazını uzatmadı. Namazını bitirdikten sonra parmağı ile toprak üzerine şu şiiri yazdı: "Dil, konuşmaktan men olundu. Çünkü o düşmanlığa sebeptir, belki afetleri celbedendir. Konuştuğun zaman, Rabbini zikret. O'nu unutma ve her halinde O'na hamt et." Bunu okuduğum vakit uzun uzun ağladım. Sonra ben de parmağımla yere şu şiiri yazdım: "Hiçbir yazan yoktur ki, yerde çürümesin, Fakat zaman, ellerin yazdığını, devamlı saklar. Elinde kıyamet günü gördüğün vakit, Seni sevindirecek olandan başka bir şey yazma." O genç, bunu okuduğu vakit, şiddetle haykırdı, sonra vefat etti. Onu kefenleyip defnetmek istedim, fakat "Onun cenazesini melekler kaldıracaktır" diye bir ses işittim. Bunun üzerine çekilip ağaca doğru yürüdüm ve ağacın altında iki rekât namaz kıldım. Sonra cenazenin bulunduğu yere baktım. Cenazeden ne bir eser gördüm ve ne de bir haber alabildim. Kullarına istediği gibi ihsan eden Allah’u tealayı tesbih ederim...[1]
Zünnu-ı Mısri’ in Bazı Sözleri
- “İnsanı arzulardan kurtaran dost ikidir. Gözü ve kulağı muhafaza etmektir.”
- “Öyle birisiyle dostluk kur ki, senin değişmenle değişmesin.”
- “Yemekle dolan midede hikmet durmaz.”
- “İnsanların ayıpları ile meşgûl olan, kendi ayıbını görmez.’’
A. Bahattin YETİŞ
[1] Vehbi TÜLEK.https://www.turkiyegazetesi.com.tr/kose-yazilari/vehbi-tulek/zunnun-i-misri-ve-konusmayan-genc-366003
Necip AYDIN
Depremin Viraneye Çevirdiği Şehir Adıyaman
Ali Bahattin YETİŞ
Biraz da Nizamülmülk (Büyük Selçuklu Veziri)
Önder GÜZELARSLAN
Müminin Şiarı Nezaketli Olmak
Fadlı DOĞAN
Adıyaman Merkezde Seçim Değerlendirmesi
Bilal KARADAĞ
Akbabaların Anlayışı Hep Aynı
Özlem DOĞAN
Ruh Soykırımı Yaşıyoruz
Tevfik AKTULUM
Küresel Emperyalizm
Kerim BAYDAK
Umudunuzu Yitirmeyiniz
