Başlık 2: Biraz da Fîhi Mâ-Fîh
(Mevlana’nın Sohbetlerinden Meydana Gelmiş Kitaptır)
Bir kuş o dağa kondu, sonra uçtu-gitti;
Bak da gör, o dağda ne bir şey fazlalaştı, ne bir şey eksildi dağdan.
Doğru oldun mu bütün onlar kalmaz. Sakın umut kesme. Padişahlarla düşüp kalkmada şu bakımdan tehlike yok: Gidecek baş zâti gider; ha bugün, ha yarın.
Fakat şu yüzden tehlike var ki onlar o makama geçtiler mi nefisleri kuvvetlenir, ejderha kesilirler. Onlarla görüşüp konuşan, onlarla dostluk dâvasına girişen, onların malını kabul eden bu adam da çaresiz onların isteklerine uygun söz söyler; onların kötü düşüncelerini, hoşlansınlar diye kabul eder; aykırı bir söz söyleyemez; bu yüzden tehlikelidir; çünkü dine ziyandır. Onların yanını yaptın mı temel olan öbür yan, sana yabancı olur. O yana ne kadar gidersen sevgilinin bulunduğu bu yan, o kadar yüz çevirir senden. Dünya ehliyle ne kadar uzlaşırsan o, o kadar kızar sana. "Kim, bir zalime yardım ederse Allah o zalimi, yardım eden kişiye musallat eder."[1]
Mevlana’nın Güzel Sözleri
-Her şeyi kaybettim ama kendimi buldum.
- Gönül almayı bilmeyene ömür emanet edilmez.
- İnsanlar senin mutlu olmanı istiyor. Senin mutluluğunu düşünenlere acı çektirme.
- Gönül hissetmezse kulak duymuş neylesin, kalp sevmedikçe el dokunmuş neylesin.[2]